TÜRKÜ BİTTİ
Gurbet kalmadı.
Hasret kalmadı.
Kimse yazmıyor; mektup kalmadı.
Telefon telsiz olunca sıla kalmadı.
Tatil icat oldu, sahiller doldu.
O nedenle bayram kalmadı.
Tüfek icat olduğundan beri mertlik bozuldu.
Dost kalmadı, yoldaş, koldaş kalmadı.
Para icat oldu,
İnsanlık kalmadı.
***
Ben şair falan değilim. Ne haddime. Şiir başka bir şey. Edebiyat edepten gelir.
Belli bir terbiye almış, usül erkan bilen insanlar edepli adam, edepli çocuk derlerdi.
Hepsi eskilerde kaldı.
Her şey öyle hızlı değişiyor ki!
Biz yaşlılar bu hıza yetişemiyoruz.
Kaldırımda üstüme üstüme gelen gençlerin şiddetinden ve aldırmazlığından yol inmek zorunda kaldığım zamanlar oluyor.
“Yarabbi, bu çocukları biz mi yetiştirdik” diyerek yüzümdeki acı tebessümle, üzüldüğüm yanıma kar kalıyor.
***
Ailede önce ana-babalar eğitimli olacak. Ailede çocuklar dede ve nineleriyle büyüyecek. Önce onların tedrisinden geçecekler. Böylece kuşak çatışması ortadan kalkacak.
“Biz çocukluğumuzda ayağımıza giyecek ayakkabı bulamazdık. Babalarımız lastikle, dedelerimiz çarıkla ömür geçirmişler” dediğimizde… Evde beş çift, çeşit çeşit pahalı ayakkabı olan çocuklar yüzümüze uzaylı gibi bakıyor. Yokluğu, kıtlığı, günümüzün imkanlarını değerini anlatamadık. İsraf diz boyu.
Üç nesil arasında muazzam bir kültür ve anlayış farkı var. Bu çok önemli bir kayıptır.
Sanki yirmi yıl öncesi, yeni kuşağın hafızasından yok olmuş yahut hiç yer almamıştır.
Peki, nasıl ders alacağız geçmişten?
***
Otuz-kırık yıl önce radyo bulamazken, televizyonsuz yılları yok mu sayacağız?
Bir masal veya tatlı bir hikaye gibi geçmişinizi, dünümüzü, nerden nereye geldiğimizi tatlı tatlı işleyeceğiz, anlatacağız.
Artık ne bayram, ne seyran kaldı.
Mesajlaşmayla iş bitiyor.
Gurbet kalmadı hasret çekilmediği için, edebiyatımızın önemli bir unsuru türküler, ağıtlar, bozlaklar yok olup, tarih oldu, uçtu gitti.
İyi ki TRT var da kısmen sahip çıkıyor.
Bir türkü bana bunları yazdırdı.
YORUMLAR