TÜRKÜ BİTTİ
Gurbet kalmadı.
Hasret kalmadı.
Kimse yazmıyor mektup kalmadı.
Telefon telsiz olunca sıla kalmadı.
Tatil icat oldu,
Sahiller doldu.
O nedenle bayram kalmadı.
Tüfek icat olduğundan beri mertlik bozuldu.
Dostluk kalmadı, yoldaş kalmadı, koldaş kalmadı.
Para icat oldu,
İnsanlık kalmadı.
Ben şair falan değilim. Ne haddime. Şiir başka bir şey. Edebiyat edepten gelir.
Belli terbiye almış, usül erkan bilen insanlara edepli adam, edepli çocuk derlerdi.
Hepsi eskilerde kaldı.
Her şey öyle hızlı değişiyor ki!
Biz yaşlılar bu hıza yetişemiyoruz.
Kaldırımda üstüme üstüme gelen gençlerin şimdiden ve aldırmazlığından yola inmek zorunda kaldığım zamanlara “Yarabbi, bu çocukları biz mi yetiştirdik..” diyerek yüzümdeki acı tebessümle, üzüldüğüm yanıma kâr kalıyor.
Ailede önce ana babalar eğitimci olacak.
Ailede çocuklar dede ve ninelerle büyüyecek.
Önce onların tedrisinden geçecekler. Böylece kuşak çatışması ortadan kalkacak.
“Biz çocukluğumuzda ayağımıza giyecek ayakkabı bulamazdık. Babalarımız lastiklerle, dedelerimiz çarıkla ömür geçirmişler…” dediğimizde, evde beş çift çeşit çeşit pahalı ayakkabısı olan çocuklar yümüze uzaydan gelmişiz gibi bakıyorlar. Yokluğu, kıtlık gününün, imkanlarının değerini anlatmadık. İsraf diz boyu.
Üç nesil arasında muazzam bir kültür ve anlayış farkı var. Bu çok önemli bir kayıptır. Sanki yirmi yıl öncesi, yeni kuşağın hafızasında yok olmuş yahut hiç yer almamıştır. Peki! Nasıl ders alacağız geçmişten?
Otuz-Kırk yıl önce radyo bulunmazken, televizyonun olmadığı yılları yok mu sayacağız?
Bir masal veya tatlı bir hikaye gibi geçmişimizi, dünümüzü, nereden nereye geldiğimizi, tatlı tatlı işleyeceğiz, anlatacağız.
Saygımızı, sevgimizi, toprağın, vatanın, bayrağın, tarihin kıymetini aşılayacağız.
Artık ne bayramın ne seyran kaldı.
Mesajlaşma ile iş bitiyor.
Gurbet kalmadığı, hasret çekilmediği için, edebiyatımızın önemli unsuru Türküler, ağıtlar, bozlaklar yok olup, tarih oldu, uçtu gitti.
İyi ki TRT var da kısmen sahip çıkıyor.
Bir türkü bunları bana yazdırdı.
YORUMLAR