Ben Türk’üm, Atatürk’üm
Dağdan taştan, duvarlardan, meydanlardan hangi akla hizmet edildiyse, Türk’le ve Atatürk’le ilgili söz ve yazılar kaldırılıyor.
Hiçbir ırkçılık düşüncesi aklından geçmeyen bu ülkenin çocukları, ağaç diktiler onları sulayıp büyüttüler.
Cumhuriyeti de öyle yaşattılar, bugüne kadar kıra bayıra, görünecek yerlere ayla yıldız çizdiler, taşları beyaza boyadılar ve bayrağımızla gurur duydular.
Kimi yerlere burası Türklerin ülkesi anlamında, öğünerek “Ne mutlu Türk” yazdılar.
Okudukça göğsümüz kabardı.
Milli marşlar söylendi gururlandık, heyecanlandık, şeref duyduk.
İstiklal Marşı okunduğunda başımız göğe değdi. Çünkü o bayrak ve o marş bağımsızlığımızın ifadesiydi.
***
Hükümet meydanında, yıkılan; Abdülhamit Han’ın yaptırdığı taş binayı hatırsınız.
1970’li yılların sonuna doğru yıkıldı.
Tarihi geçmişi, yaşanmışlıklarıyla tarihi bir binaydı, üç günde un ufak ettiler.
Bir emanetti.
Biz yıkarak emanete hıyanet ettik.
İşte, o yıkılan hükümet binamızın önüne bir manga asker gelir her Cumartesi akşam üstü, istiklal marşıyla bayrak göndere çekilirdi.
Aynı tören Pazartesileri bayrak indirmede de yapılırdı.
Bütün o meydandaki, yüzlerce, binlerce Afyon halkı, bayrak merasimi bitene kadar olduğu yerde, hazır olda beklerdi. O! Ahaliye dur diyen, zorlayan kimse de yoktu. Biz böyle saygılıydık. Çünkü hürriyet meşalesi Afyon’da yakılmıştı.
Bu sonsuz bir saygı işaretiydi.
***
Bizi esaretten kurtaran, bize hürriyetimizi armağan edip, Cumhuriyeti kuran, dünyanın en büyük devletlerine Türk’ün gücünü gösteren M. Kemal’in şimdi adını kazıyoruz.
Oradan, buradan, şuradan adını, büstlerini kaldırıyoruz.
Rize Belediyesi, benimde gördüğüm, çay için eyleştiğim o meydandan Yüce devlet adamımızın heykelini kaldırıyor. Ve bu olaylar normalmiş gibi tartışmıyoruz bile.
Ne yaptılar bize,
Akıl tutulması mı yaşıyoruz?
YORUMLAR