ALIŞAMADIK
Alışamadık…
Alışamadık gitti yeni duruma.
Her gün bir olay.
Her gün ölüm, kan ve gözyaşı.
Teröre lanet okumaktan…
Her gün soframızdaki lokmalar boğazımıza bir taş gibi oturuyor.
Kalemler yazmaz oldu başımıza gelenleri.
Bundan otuz kırık yıl önce, al eline kalemi yaz başına geleni denirdi.
Her yazan çizen güzel şeyler, mutlu gelecekler, umutlar dünyasını yazardı.
Kalemler yürümüyor. Şimdi kalemler suskun.
Sözcükler itiraz ediyor sıraya geçmiyorlar.
Dramları faciaları anlatmak istemiyor beyinler.
Kağıtlar utanmaya başladı olanlardan.
***
Yorgun argın işten gelmişsiniz. Çoluk çocuk kucaklaşmış, sıcak yuvanızda, oğlunuz kızın, eşiniz, anne babanızla göz göze geldiğinizde, bir mutluluk dalgası kaplar evinizi.
Mutluluk içinde yenen iki lokma yemeğin ardından şükreder, tavşankanı çayınızı yudumlarken, aile reisi olmanın içten içe gururuyla, yarından dem durarak, günün yorgunluğunu unuturdunuz.
Bugünse…
Bu gün yaşadıklarımıza…
Bu tatsız tuzsuz, hiç de hak etmediğimiz ortama alışamadık…
Hainler sarmış etrafımızı. İhanet çemberi içindeyiz.
Aramaya başladık.
Dünü sorgulamaya, yarına iç çekerek bakmaya başladık.
Ne olacak diye soruyor, çoluk çocuk, torun torba.
Baba, dede “Ne olacak” ile başlayan endişe dolu sorgulamaların ardı arkası kesilmiyor..
***
Geçtiğimiz hafta Beşiktaş’taydı terör, bugün Kayseri’de, yarın nerede olacak bilmiyoruz. Fidanlar gidiyor.
Allah esirgesin Türk milletini ve çocuklarını.
Terör! Lanet olası terör.
Acımasız, insafsız, insanlık dışı.
Kaybettiğimiz masum insanlar.
Kimi bekar, kimi nişanlı, kimi evli.
Kiminin üç aylık, kimisinin bir buçuk yaşında, şehit olan babasını henüz bilmeyen bebekleri var.
O bebekler bir daha baba kelimesini söyleyemeyecekler. Yetim büyüyecekler.
O nedenle içim yanıyor. Analar, oğullarına bir daha arılamayacak.
Babalar oğullarını, genç kızlar nişanlılarını, gelinler kocalarını, babayiğitlerini kaybettiler.
Lanet terör. Ocakları söndürmeye devam ediyor.
Ne yapacağını millete söyleyin lütfen…
YORUMLAR