Ah şu zübüklük!
“Nereden çıktı yine bu zübüklük muhabbeti; çok önceleri bu konuda yazılar yazılmamış mıydı?" demeyin hiç! Çıktı işte bir yerlerden; Allah Allaaah!...
Her gün birkaç zübüklük yapılmakta aslında ama, her gün de zübükleri yazacak değiliz ya! Gözümüzün içine içine sokulan bir zübüklük olduğunda hatırlıyoruz o zübükleri yine...
***
Aziz Nesin'in "Zübük" adlı romanını okumamış olsanız bile, eminim ki, Kemal Sunal'ın aynı adla uyarlanan filmini görmüşsünüzdür. Hani o filmde, İbrahim Zübükzade, her türlü düzenbazlığına karşın giderek yükselir ya?
***
Rastlantı sonucu kendisini bulduğu bir parti toplantısında en çok bağırdığı için partinin bucak başkanı yapılmasıyla başlar siyaset serüveni. Bin bir türlü entrikayla önce kasabanın belediye başkanı, sonra milletvekili ve en son da parti değiştirme rüşveti ile bakan bile olabilmeye uzanan ibretlik bir öyküdür aslında “zübüğün öyküsü”… O zaman bakanlığa kadar yükselemiyordu zübükler; sonra sonra yükselmişlerdir belki.
Neyse; "idadan.com" sitesinden de alıntılar yaprak dönelim biz mevzuumuza...
***
Bildiğiniz gibi, "Zübüklük"; çıkarları için her yolu geçerli görmek, bencillik, düzenbazlık, kalleşlik, arsızlık ve döneklik anlamlarına gelmekte.
Yerel siyasette çoktan olağan duruma gelen “zübükleşme” nin kaynağının, buna zemin oluşturan bizler yani ben, sen, o, toplumun kendisi olduğu da bir gerçek.
***
Parayla iş takibi, her türlü kutsal değeri kişisel ya da siyasi çıkarlarına alet etme, yalan, dolan, hile ve ayak oyunlarının kara manzarasıdır zübüklük. Artık alışkanlığa dönüşmüş bir tutumdur, yoldur, davranış biçimidir.
***
Zübükler birbirine çok benzer. Her siyasi dönemin ve partinin zübükleri olur. Kimi siyasi partilerde ön plana çıkmayı kolaylıkla başarırlar.
Zübükler kendilerinden olmayanları da, adamlarını da iyi tanırlar. Onların siyasi düşüncelerinin de hiçbir önemi yoktur. Önemli olan zübükleşme eğilimleridir ve olanları da hemen gözlerine kestirip, değerlendirirler. Zübüklerin dillerini de ancak kendilerinden olanlar anlayabilirler. Hiç kimseye güvenleri yoktur. Her türlü nankörlüğü yapabildikleri gibi, herkesten de bekleyebilirler; çünkü samimiyetsizdirler. Kalıcı sevdikleri ve sevenleri olamaz. Çevresinde dolananların, zübüklerin hep yüzüne gülmeleri, olsa olsa yağcılık yılışıklığıdır.
Zübükler her an ruhlarında itibarsızlığın derin rahatsızlığını yaşarlar. Ancak toplumdaki ve çevrelerindeki itibarsızların sayısı ve itibarsızlık düzeyleri onlar için bir avunma kaynağıdır.
Gerçekte hep mutsuzdurlar, yalnızdırlar. Bakışlarında hiçbir pozitif enerji kalmamış olup, bu tiplerin yanlarında bulunmak bile katlanılması zor bir durumdur.
***
Zübükleşme eğiliminde iki önemli nokta bulunur: İlki, doğuştan yatkınlık…Çünkü kimileri isteseler de zübük olamazlar. Yani doğaları buna izin vermez. İkincisi ise çevresel etkenlerdir ki; üzerinde durulması gereken asıl nokta da budur. Zübüklük bu çevresel koşullar içinde büyür, gelişir, serpilir. Bu işin kitabı yoktur. Zübükleri zübük yapan ise takla attıran kişisel çıkar ve ihtiras arzularıdır.
***
Zübükler, toplumdaki zübükleşme eğilimine güvenerek, bu eğilim üzerinden, kendi amaçlarına uygun koşulları rahatlıkla hazırlayabilirler.
Oysa toplumdaki bu eğilimi yok etmeden zübüklerle ve zübüklükle baş etmek olanaklı ve anlamlı değildir. Zübükleri ortaya çıkaran toplumsal yapının da aslında yakınmaya hakkı olmamalı.
***
Zübüklerden umudunu kesene ve kendisine zararı dokunana kadar, zübüklüğü önce yaratıp, sonra yaşatan, daha sonra da zübüğün siyasi ve parasal gücünden beklentiye girerek, kapısına varıp vıcık vıcık olup eğilenler, çok uzaklarda, toplumun dışında mıdır?
Zübüklük varsa zübükler de var olmaya devam edecektir.
Zübüklük ve zübükzadeler var oldukça, “zübükzedeler” de kaçınılmazdır.
Ah şu “zübüklük!..”
***
(Bazı yazılar vardır ki, her dem tazeliğini ve geçerliliğini korur. Elimi torbaya attım; 18 Nisan 2012 tarihli bu yazı geldi elime. Bağışlayın; amacım sizi kandırmak değil valla, ama şu zübüklük de bitmediğinden, yeniden paylaşıvereyim dedim.)
YORUMLAR