Benim Babam

Benim Babam

Babalar günü yaklaşıyor. Baba sıcaklığı ve sevgisi ne de güzel. Geçmişte insanlar çocuklarını sevmeye utanırlarmış. Başkalarının çocuklarına sıcaklık gösterirlerken, kendi çocuklarına daha mesafeli dururlarmış. Tabii ki hepsi değil. Yerden yere, kültürden kültüre elbetteki değişkenlik gösteriyordur. Sevgi görmeyen bir insanın sevgi göstermesi zordur. Tüm şartlara inat o kısır döngüyü kırıp yönünü sevgiye dönen tüm o güzel insanlar, yaşam sizinle iyileşiyor...

Biraz kendi babamdan bahsetmek istiyorum. Benim babam gördüğüm en merhametli insanlardan biri, bir diğeri annem. Babalar günü geldiği için torpil yapacağım bu yazımda babama. Çocukken her çocuk gibi ailemdeki büyüklerimi gözlemleyerek çocukluğumu geçirdim. Örneğin benim babam, daima kendi kıyafetlerini kendi ütüler. Hayvanlara merhametlidir, çokça kez kedi evi yapmışlığımız var, mesela kedi evi yapmaya veya onarmaya başlamamız bizim için bir sonbahar geleneği gibi bir şey. Bazen evimizde sokak hayvanları için yemek pişirdiğimiz zamanlar olur. "Kedileri beslemeye gidiyorum, gelecek misiniz?" sorusu bizim evdeki bir aktiviteye davet niteliğindedir. O canlar karınlarını doyururken bizler de keyifle izleriz. Mutlu oluruz. Benim babam, daima beni dinler. Bir sorunum olduğunda gittiğim ilk insanlardandır. Çeyrek yaş krizimde en çok babamın dizlerinde, annemin göğsünde durdum. Ah, annem bir dakika yine sana geldim. Zaten hep sana gelirim. Seni Anneler Gününde anlatacağım. Babamın en sevdiğim ve benim ruhumu dinginleştiren sözü şudur: "Üzme kendini kızım. Hep böyle olacak değil ya!" İkinci cümle beni inanılmaz motive eder. Görünmeyen ağır gelen tüm yükleri, görünmez bir el bu söz ile hafifletir. Bu sözün ardında babam vardır. Gücünü, onun her şeyin iyi olacağına olan inancından alır. Benim babam yemek yapan bir babadır. Arada bir kuru fasulye ve salata yapar. İsmine de her ne yemek olursa olsun "Baba Yemeği" der. Sofraya heyecanla çağırır. Bir de sofrada bir yemeği en çok babam övüyorsa o yapmıştır. Ona şu an takılıyor gibi görünsem de eli de aslında çok lezzetlidir. Benim babam doğa insanıdır. Ormanda gezerken ağaçlar hakkında bilgi verir. Gökyüzüne bakıp yağmurun ne zaman geleceğini söyler. Şehirde büyümüş bir çok insanın unuttuğu doğanın hareketlerini (rüzgarın türlerini, ağaç türlerini, toprak türlerini vs.) iyi bilir.

Benim babam güçlüdür. Ağaç gibi, karakteri hiç değişmeden şartlar büyük rüzgarlarla, her şeyi uçura uçura gelse de, o, öylece dimdik durur. Tüm o babalığının altında bir de çocukluk saklar. En güldüğüm şey, bazen yeğenime anlatmasına rağmen komik bulduğum için yeğenimle beraber dinlediğim tuhaf masallarıdır. Hayal gücü geniş, ruhu çocuk, biraz alıngan, güçlü, sağlam karakterli güzel insan, güzel babam...

Babalığı hakkıyla yerine getiren, duruşundan gurur duyduğumuz tüm babaların Babalar Gününü kutluyorum. 

Sevgilerimle.