Terörle mücadele: Sivrisinek avcılığı...
Teröristle sivrisinek arasında, "kan" üzerinden bir bağıntı vardır.
Terörist kan döker, sivrisinek kan emer; ikisi de insan kanı üzerinden beslenir.
Dolayısıyla ikisi de insanlığın kan düşmanıdır; öyle de olmalıdır.
* * *
Sivrisinekle mücadele üzerine geliştirilip oturuşan bir anlayış ve anlayışa dayalı bir deyim geliştirilmiştir: Sivrisineklerle tek tek başedilmez; üredikleri bataklık kurutulmalı.
Bunu terör ve teröristle mücadeleye teşmil etmek için böyle klişe deyimler kullanmanın sıkıcı ifadeler olacağını biliyorum ama, konuya böyle girmenin kolaylığına kapıldım işte...
* * *
Lafı fazla eğip bükmeden, konuya gelirsek; yani bataklık kurutma meselesine...
Keşke bataklıkların oluşması, öngörülerek engellenebilseydi pişmanlığı boşuna şimdi.
"Keşke"lerle geçirilecek zamanımız yok! Şu bataklık-sivrisinek benzetmesine gelelim:
* * *
-Ülkeye en ağır travmayı yaşatan en güçlü, en organize, en sinsi örgüt Fetö değil miydi?
Peki, Fetö'nün kaynağına mı yönelindi, yoksa Fetöcü avına mı? Fetö ile mücadele diye, Fetöcü avına çıkıldı. Askerde, poliste, yargıda, medyada, kamu hizmeti sektöründe, sendikalarda, sivil toplum kuruluşlarında, finans sektöründe, ticaret piyasasında...velhasıl her alanda binlerce hatta on binlerce Fetöcü avlandı. Bitirildi mi? Tabii ki hayır! Çünkü...
Fetö, sivil toplum örgütü görünümlü bir siyasi yapılanmaydı, yani onun bataklığı/kaynağı siyaset alanıydı. Dokunuldu mu siyaset ayağına? Dokunulmadı. O zaman, bataklık kurutulmadığı için, uygun ortam oluştuğunda, sivrisinek üremeye devam edecektir.
* * *
-Canlı bomba olacak kadar canını gözden çıkaranların toplandığı, dünyanın gördüğü en vahşi, en kanlı, en canavar terör örgütü olarak tanımlanan IŞİD, eylemleriyle ülkemizi kan gölüne çevirdi ve hâlâ ara vermeden sürdürüyor kanlı eylemlerini... Mücadele şekli ne?
Eylemde kendisini patlatanın kimliğini tespit, kaçanın da peşine düşmek. Tabii bir de lanetlemeyi unutmamak... Oysa Sağır Sultan bile duymuş, biliyor herşeyi. Bu örgütün ana bataklığı Irak ve Suriye'de bizimle savaşıyor. Diğer bataklık kolları da ülkemiz içinde; mahalle muhtarlarına, kahvecilere, bakkallara sorsanız söylerler. Sormaya bile gerek yok; heriflerin mahalleleri-sokakları var, camileri-medreseleri var, gazeteleri-dergileri var, radyoları-televizyonları var. Bu bataklıklara niye okunulmadığını bilmiyoruz, bilsek de söyleyemiyoruz. Ama, sivrisinek avıyla oyalanıldığını görüyoruz.
* * *
-PKK en eski, en kıdemli ve ilk gözağrımız terör örgütü değil mi? Yıllarca dinledik terörle mücadele hikayelerini. Hatta bitti/bitiyor, analar ağlamayacak müjdesiyle de avunduk. Uluslararası siyaset gereği, bitirilmek istenmediğini duyduk uzmanlardan. Kaynağını da bataklığını da, bizden daha iyi biliyor devletler. Bataklığa yönelmeye politikamız ve gücümüz yetmediğinden yakaladığımız yerde öldürerek mücadeleye devam ediyoruz hâlâ...
* * *
Bakın; ben ne siyasetbilimci ne de terör uzmanıyım. Terörden canı yanan, vicdanı kanayan bir yurttaşım. Ve gerçekten bıçağın kemiğime dayandığını hissediyorum; haberleri yüreğim ağzımda izlerken, hangi yoksulun yuvasına yine ateş düştüğünü görmemek için gözlerimi saklıyorum. O yüzden istiyorum terör belasının bitmesini. Her kim olursa teröre karşı olan; siyasetine, partisine, dinine-mezhebine bakmadan kol kola, omuz omuza olmak istiyorum.
* * *
Ama...
Ne yazık ki umudum gün geçtikçe azalıyor.
Çünkü...
Ülke böyle terör batağında debelenirken, ülke toprakları kan gölüne dönmüşken, ülke işsizliğin ve ekonomik krizin pençesinde kıvranırken, hukuk ve demokrasi rafa kaldırılmışken... Ülkenin yönetiminden başsorumlu konumundaki en üst yönetim makamı parlamento ve onu işletmekten sorumlu devlet aygıtı; tüm enerjisini, ille de "başkanlık sistemi" diye dayatılan, geçirebilmek için janjanlı ambalajlara sarılarak, "cumhurbaşkanlığı" diye yutulacak lokma haline getirilen bir heyulanın mesaisine yoğunlaştırmış vaziyette.
Nasıl umutlu olayım ki...
YORUMLAR