phishing
KOŞULSUZ SEV!.. ÇOK SEV!..
Ferhan ÇINAR

Ferhan ÇINAR

ANNELİK SANATI

KOŞULSUZ SEV!.. ÇOK SEV!..

01 Şubat 2017 - 17:26

KOŞULSUZ SEV!.. ÇOK SEV!..

 

 

Halil Cibran’ın anlamlı cümleleri ile başlamak istedim bu hafta:

“Çocuklarınız; sizin çocuklarınız değildir.

Onlar hayatın kendine duyduğu

özlemin oğulları ve kızlarıdır.

Onlar sizinle gelirler, ama sizden değil,

Ve onlar; sizinle birlikte olsalar

bile yine de size ait değildirler.”

Bizim vesilemiz ile dünyaya gözünü açan bu çocuk demek ki bize ait değil, bizim değil…

 

NEDEN ANNE- BABALAR BU KADAR GÖNÜLLÜLER?

O halde aklımıza şu soru gelmeli:

- Peki, neden bu çocuk için seçilen anne baba biziz?

Nedeni çok açık: O çocuğun özelliklerine uygun olan en iyi yaklaşım ve yetiştirme tarzına ancak siz sahip olduğunuz için…

Bundan anlamamız gereken; aslında çocuk sahibi olmaya karar verdiğimizde, bizi ne kadar büyük bir sorumluluk ve sonsuz görevler zincirinin beklediğinin farkında olmamız gerektiğidir.

Şimdiki aklım olsaydı; evlenmek için beş kez düşünmüşsem çocuk sahibi olmak için beş bin kez düşünürdüm.

Bir düşünsenize; benim vesilemle gelmiş, benimle birlikte, ancak bana ait değil… Ve ben; henüz hiç tanımadığım, özelliklerini, yeteneklerini, ilgi alanlarını hiç bilmediğim, ileride nasıl bir yetişkin olacağı ile alakalı tek bir fikrimin bile olmadığı bir bireyi yetiştirme sorumluluğunu üzerime almışım. Bu, çok ağır yükün altına severek ve isteyerek girmişim.

Peki…

Yük bu kadar ağır olmasına rağmen, neden anne- babalar bu kadar gönüllüler?.. Çünkü yükü hafifleten anahtar bir duygu var.

Sevgi, Sonsuz sevgi, koşulsuz sevgi, çok sevgi.

Henüz tanımadığımız bu bireyi yetiştirmeye, koşulsuz sevgi vererek başlarsak, arkası daha kolay gelecektir…

 

ÖN YARGI VE ÖN FİKİR GELİŞTİRMEK DOĞRU DEĞİL

Çocuğumuza karşı hiçbir şekilde ön yargı ve ön fikir geliştirmek doğru değil… “Ben dünyaya getirdim. Ya bana ya da babasına benzeyecek… Benim çocuğum en akıllı, en yetenekli ve diğer çocuklardan daha iyi olacak” gibi düşünceler gerçeklikten uzak, dayanağı olmayan hedef cümlelerdir…

İkinci çocuğumun dünyaya gelmesine az bir zaman kala, bir rüya gördüm…

Rüyamda; aynı abisine benzeyen, hatta onun kıyafetlerini giymiş bir küçük erkek çocuk… Ve dedim ki; eveeet aynı büyük oğluma benzeyen bir oğul daha geliyor…

Ne kadar yanıldığımı, onu büyütürken zaman içinde anladım. Anladım ama, bu arada yıllar su misali aktı geçti… Çook pişman oldum sonra. Keşke bu düşüncede olmak yerine, kucağıma aldığım ilk günden itibaren; onun farkını fark etmeye çalışsaydım.

Ama çok şükür ki; emin olduğum en güçlü duygu; ilk kıpırtılarını hissettiğim günden beri çocuklarıma duyduğum koşulsuz sevgi…

İyi ki varlar ve iyi ki benim; bu, tarifi mümkün olmayan annelik duygusunu tatmamı sağladılar…

YORUMLAR

  • 0 Yorum