ULAŞIM
İlin en büyük sorunu haline gelen trafik, Arap saçına döndü. Bu gidişle ileriki yıllarda sorunun daha da büyüyeceği muhakkak.
Sadece Afyonkarahisar’da değil, ülkenin bütün illerinde, hatta bazı ilçelerde bile had safhaya ulaşan trafik keşmekeşine çare bulunamıyor.
Nedenleri biliniyor.
***
Ancak, birçok sebebi hatırlatmak istiyorum.
Ülke insanları, arsılarca ulaşım problemi yaşadı. Bir ömür boyu, bir bölgeden bir bölgeye ulaşamamasının sıkıntısı içinde tükendi.
Sonra 1840’lı yıllardan itibaren batıda gelişen tren yolu-lokomotif teknolojisinden faydalanmak için büyük yatırımlar yapmaya başladı.
Özellikle II. Abdülhamit döneminde (1876-1909) demiryolu yapımında Anadolu-Hicaz hattına önemli paralar harcandı.
***
Anadolu insanı için devrim niteliğindeki demiryolu ulaşımı da cumhuriyet sonrası çare olmadı.
Çünkü batı daha lüks, daha konforlu bir ulaşım aracı olan karayolu-otomobil ve havayolu-uçakla ulaşımda önemli mesafeler kat etti.
Batı, toplu taşım araçlarını geliştirirken biz trenlerde kaldık.
1950’den sonra ABD’nin de teşvikiyle karayoluna ağırlık verdi. Demiryolları 1890’lardaki teknolojide kaldı, bir türlü geliştirilemedi.
***
1970 ve özellikle 1980’den sonra bireysel oto alımında rekorlar kırmaya başladık. Hem Asyalı, hem Avrupalı, hem de Amerikalı yatırımcılar ürettikleri otomobilin fabrikalarını ülkemize kurup, otomobil üretimine geçtiler.
Bankaların da teşvik ve desteğiyle korkunç bir araba alma sevdası başladı bu hale geldik.
Her yer araba dolu.
Herkes araba sahibi.
Bunlara yetecek petrolümüz tamamen dışarıdan geliyor. İhracattan kazandığımız paraların önemli bir bölümü petrol alımına gidiyor.
***
Yollarımız, gerek şehir içi gerekse şehirlerarası yetersiz.
Şehirlerde otoparkı yıllarca ihmal ettik. Kapalı otopark yapımında sınıfta kaldık. Bu gün geçekten özellikle şehir içinde sıkıntılar yaşanıyor.
O nedenle on yıl sonrası Afyon’u düşünmek bile istemiyorum.
YORUMLAR