TEOG
“Çocuklar bizim geleceğimiz.” Beylik laftır.
Onlar bizim için çok önemli. Zira, geleceğimizi onlar imar edecek, bekamızı devam ettirecekler.
Onları iyi eğitmeliyiz.
Sağlam karakterli nesiller yetiştirmeliyiz.
İlimden fenden yana aldıkları eğitimle, dünya devletleri içindeki yerimizi ve istikbalimizi sağlam temellere oturtmak zorundayız.
Bu ne ile olur?
Sağlam, köklü, istikrarlı ve milli bir eğitimle.
***
Eğitimin alt yapısı sağlam mı?
Değil.
Her iki yılda bir müfredat, sistem ve sınav şekli değiştiriyoruz.
Alt yapıdaki önemli unsur, eleman, eğitimciler, yani öğretmenler kendilerini sağlam bir eğitimden geçiriyorlar mı? Hayır.
Yapılan ölçme ve değerlendirmeler, öğretmenlerimizin nasıl sınıfta kaldıklarını maalesef ortaya koydu.
***
İstikrar var mı? Yok…
Hedef var mı, maalesef o da yok…
Lise ve üniversitelerimizden çıkan çocukların seviyeli, gelişmiş ülkelerin gençlerine göre maalesef nal topluyor.
Bunlar ortada.
Kısa eğitimimiz iki seksen yerlerde sürünüyor.
***
Milli savunma önemliydi.
Geçelim bunu.
Şimdi ne halden ne hale düştüğünü 15 Temmuz’da ve Ergenekon, Balyoz hadisesiyle gördük.
Milli dış politikamıza ne oldu?
Kalmadı.
Uçtu gitti, yitti, bitti.
100 yıllık birikimlerimiz nerede?
Monşerler diye küçük gördüğümüz insanların yerine, tamamen siyasileşmiş kişiler atanmaya başlandı.
Yabancı dil bilmeyen elçiler tayin edilmedi mi!
***
Bu ve benzeri liyakate dayanmayan rastgele insanlar yüzünden ülke kan kaybediyor.
Neden milli eğitimden anlayan bir bakan göremiyoruz.
Niye herkes dünyanın en önemli işi olan eğitime karışıp, eğitimi çorbaya çevirmeye kalkıyor.
Bir milyon iki yüz bin çocuğun hangi liseye gideceğini tayin edecek yolu bulamadık.
Birkaç gün önce Sayın Milli Eğitim Bakanı ‘mahalli lise sistemini’ açıklamaya çalıştı. Ekrandaki yüzünde inanmamışlığın verdiği sıkıntıyı gördüm.
Allah aşkına, bu ülkenin çocuklarıyla oynamayı bırakın, bu işin uzmanları yapsın bu işi.
YORUMLAR