HÜZÜN
Hüzün zaman zaman deli dalgalarla gelir
Gönlümün kıyısına vurur
Aşınan kayalar gibi ruhum
yorgun suskun öylece durur
Islak kumlara yazılmış hikayeler
Ummana karışır silinir yavaş yavaş
HER DALGA ÖMRÜMDEN BİR ŞEYLER KOPARIR…
***
Hayatta çok sevindirici ve bir o kadar da üzücü olaylar yaşamışızdır.
Yaşayan, canlı bir varlığın, hele bu insansa, tatlı, tatsız bir takım olaylar deneyler yaşaması gayet normal gibi görünür.
Hayat ve insanlar acımasızdır. Düştüğünün gördüğü ya da sıkıntılı bir dönemlerimizde ger gelen bir tekme atar.
Koltukta ve revaçta biriyseniz herkes ortak olur, hiç ummadığınız kişiler akraba çıkar, çevreniz çoğalmaya başlar.
Olaylar, günler, aylar, yıllar boyunca hep size bir ders verir. Bu derslerin ardı arkası kesilmez.
***
Daha geçen hafta, “gerçek bir dost zannettiğim birisi” beni, beş kuruşa sattı geçti.
Acımasız ve saygısızca.
Olsun.
Çoğu olayı arkaya atarız.
Allah iyi ki unutmak gibi bir yetiyi insanoğluna bahşetmiş.
Her şey gelip geçiyor.
Bütün bu tecrübe ve deneyimlerle birikimleriniz, dağarcığınız çeşitli insan profil ve portrelerini beyninize yerleştiriyor; hatta alışıyorsunuz.
O nedenle, gelebilecek her türlü yanlışa hazırlıklı oluyorsunuz.
Bunlar, deli dalgalar gibi belki önceleri, yüreğinizde iz bırakıp, bir şeyler koparıyor. “Zaman her şeyin ilacıdır.” Zaman bu yaraları tamir ediyor.
***
Hani bir kelime var ya! Alışmalı.
Böyle insanların içinde, böyle yaşamaya alışıyorsunuz.
İnsan denen varlık, öyle karmaşık bir yapıya sahip ki!
Bu sır dolu varlığı, bugüne kadar kimse çözemedi.
Boşuna hüzünlenmeye değmez.
At gitsin!
YORUMLAR