ELLER GİDER MERSİN’E
‘Fazla tıraş cildi bozar’ derler.
Olsun, siz siz olun yine de ne fazla tıraş olun, ne de cildiniz bozulsun.
Bu söz ve benzerleri yalakalığın faziletlerini ya da faziletsizliğini anlatmak için geçmişteki bilge insanların biraz da sokak ağzıyla söylediği sözler var..
***
Bir insan, daha doğrusu insan olma erdemini yitirmişlerin, işi yağcılığa döktükleri anda oturacakları laflardan birisi olsa gerek.
Arap eli bile bu uğurda öpülürmüş.
Bu bir prensip haline gelmiş.
Arap eli öpünce dudak kararmazmış.
Mesela hiçbir ayının bu güne kadar insana dayı dediği görülmemiştir. Ancak insanoğlunun ayıya dayı dediği bilinen ve yaygın vakalardandır.
Vah zavallı ayılar.
Ne kadar da balları yiyor diye kızarız, döver, söveriz halbuki hiçbir ayının yanlışı yoktur, onlar sadece hayatlarını, varlıklarını sürdürmek için yiyip içmek, hatta yavrularına ayılığının gereklerini yapmak zorundadırlar.
***
İnsanların bir kısmı öyle mi ya!
Makam, mevki, koltuk, para, itibar için yapmadıkları iş, atamayacakları takla yoktur.
Milletvekili misiniz, hele hele bakan mısınız daha başkanlık gibi yüce bir makamda mısınız, etrafınız çoğunlukla ‘kral çıplak’ diyemeyen üstüne üstlük sırtınızdaki elbiseyi metheden insanlarla dolup taşıyor.
İşte bu tür insanlar, insanlıktan çıktıkları için doğru dürüst insanları da yoldan çıkarıyorlar.
***
Dayıların egemenliği bittiği, güçsüzleştikleri anlarda da etrafında kimse kalmıyor.
Özellikle siyaset yapan etkili yetkili zevat bunu bir anlayabilseler, işler daha iyi gidecek.
Her şey dediğiniz gibi olmuyor. Hatta tam tersi oluyor.
O nedenle eller Mersin’e giderken bizim işler tersine gidiyor.
YORUMLAR