UMUT...
Spor yapmış yorgun bir vaziyette akşam eve girip kısa bir dinlenmenin ardından bir mesaj bildirisi aldım telefondan.. Mehmet Sivritepe isminde voleybol hakemlerimizden, bir öğrencimin mesajını gördüm. Sizlere baştan sona aramızda geçen sohbetimizi aktarmak istiyorum.
- Hocam merhabalar. Sizinle paylaşmak istediğim bir konu var. Uygun olduğunuzda bana dönerseniz çok sevinirim.
- Merhaba Mehmet, buyur canım..
- Nasılsınız sevgili hocam?
- Teşekkür ederim iyiyim, sen nasılsın?
- Çok şükür ben de iyiyim..
- Harika......
- Bu hafta izinliydim.
- Güzel......
- İl dışından turizmci, çok sevdiğim bir arkadaşım geldi sezonu kapatıp. Onunla buluştuk.
- Evet...
- Çok enteresan bir olayla karşılaştım.
- Hayırdır?
- Bu durumu paylaşmak istedim sizinle..
- Lütfen...
- Saat 13:30 civarı Park Afyon’da buluştuk arkadaşımla.. Uzun zamandır göremediğimiz için çok özlemiştim onu. Park Afyon girişinde birkaç kare resim aldım. Bunu WhatsApp durumumda ve Instagramda paylaştım..
***
- Sonra...
- O resimde çok sevdiğim enteresan bakış açılarına sahip dikkatli bir arkadaşım arkadan geçen köpeğe dikkat çekti. O köpeğin ne kadar mutsuz göründüğü dikkatimi çekti. Çok üzüldüm, canım acıdı. Hatta şu anda bile gözlerim doldu anlatırken size..
- Evet resimdeki köpeği inceledim bir durgunluk var. Ama bunu tam mutsuzluk olarak ele alamayız…
- Bu konu hakkında biraz konuştuk arkadaşımla. Olaylara olan bakış açılarına dikkatinizi çekmek istiyorum. Yarın ilk fırsatta o köpeği görmeye gideceğimi ve varsa sıkıntısı ne olduğunu anlamaya çalışacağımı söyledim. Arkadaşım buna ok mutlu oldu ve üzülmemem için o köpeğe, ‘Bu sefer sırf senin için geldiğimi söyle’ dedi.. Çok etkilendim, bir anda mutlu oldum. Bir nebze olsun rahatlattı beni..
- Güzel bir düşünce. Sürekli orada mı bulunuyor o köpek peki ?Arkadaşını tanıyor muyum...
- Bilmem.. Tanıyor olabilirsiniz.
- Yarın ben de gideceğim köpek için bakalım aynı ruh hali var mı bakalım....
- Evet hocam o köpek hep o civarda. Hatta o resimlerini de atayım birazdan..
- Sen aslında duygusal bir insansın bunu yıllar önce fark etmiştim saygılı seviyelisin her zaman Mehmet.
***
- Teşekkür ederim hocam. Evden fırladım çıktım hemen köpeği buldum, sevdim okşadım....Bir saate yakın vakit geçirdim yanında.
- Yaaa, ne güzel
- Sonra aç olabileceğini düşündüğüm için ona mama almaya karar verdim.
Sonra vazgeçtim, Park Afyon’a girip çıkarsam gidebileceğini düşündüğüm için..
Tam karşıda tavuk piliç yapan bir esnaf var.. Bilir misiniz? Oraya gittim. Esnaf abiyle konuştuk biraz... Tavuğu köpek için aldığımı gelirse oralara onu beslemelerini rica ettim..
Esnaf abinin cevabı çok manidardı..
- Ben bunun için bu tavuğu sana satmam, dedi.
- Neden abi dedim ?
Konuyu anlatıp köpeği göstermiştim.
- Biz o köpeklere zaten bakıyoruz, dedi..
- Sonra?
- Akşamları acıkınca buraya gelirler, usluca oturup beklerler, biz de ona artan tavuklardan veriyoruz besliyoruz, dedi.
Hatta, tertemiz su kabıyla beslenme yerini bana gösterdi.
- Tahmin etmiştim Mehmet sen söylemeden.
- Sonra beni kırmamak için çaba sarf etti. Biz zaten bu hayvanlara elimizden geldiğince bakıyoruz. O yüzden bu tavuk insan kursağına gitsin isteriz, dedi. Bunu bulamayan insanlar da var onları da düşünmek lazım, dedi....
- Çok etkilendim,çok duygulandım...
- Evet haklısın Mehmet.
- Esnaf malını satmak için satmıyor..! Para bahis mevzu değil. Güzel insanlarımız daha çok senin gibi..
- Evet, sana katılıyorum Mehmet. Çok güzel insanlar esnaflar varmış hala gerçekten..
- Ben de bu durumu sizinle paylaşıp o esnaf abiye ve o civardaki köpeklere ve hayvanlara dikkat çekmek istedim. Malum önümüz kış şartlar çok zorlaşacak. Belki köşe yazınızda paylaşıp farkındalık oluşturabilirsiniz diye düşündüm.. Eğer öyle olursa belki Park Afyon yönetimi de sahip çıkar diye düşünüyorum. O yüzden detaylı bir şekilde paylaşmak istedim sizinle.. Ben de istedim ki, bir gün sevip ilgilenmekle kalmasın. Bu sebeple artık belirli zamanlar da fırsat buldukça Umut'u görmek için gideceğim.
***
- Mehmet aslında bu konuyu daha önce de yazmak istemiştim. Oturduğum semt içerisinde bir aile var, onlar yaz kış demeden kendilerini sokak köpeklerine adamış durumdalar. Bu ailenin annesi ve kızları inanın sokak sokak gezip orada hangi hayvan görse yemeklerini yediriyorlar. Herkes evinden dışarı çıkmadığı o soğuklarda bile bunları aksatmadan yapıyorlar. Her zaman kendilerine bu konuda teşekkürlerimi de sunuyorum. Çok ama çok mütevazi insanlar. Bu kızlardan bir tanesi çok yakın bir zaman içerisinde dünya sinemasının en önemli senaryo yazarlarından biri olacak ve herkes tanıyacak o zaman..
- İnan çok mutlu oldum bu kadar duyarlı olmanıza.. Aslında burada büyük bir alkışı da o yerdeki esnaf arkadaşım hak ettiğini düşünüyorum.
***
Demek ki insanlık, sevgi, paylaşım henüz bitmemiş. Acılar, sevinçler paylaştıkça çoğalır cümlesi boşuna söylenmemiş. Hayatın anında kendimizden başka her canlıyı anlamak onlara destek vermek zorundayız. Lütfen hayatınızın bakış açısını gözden geçirmeniz dileği gününüz aydın yaşamınız sevgi dolu olsun isterim.